Ευτυχώς που οι συγκυρίες σώζουν, καμιά φορά, την αξιοπρέπεια της Ελλάδας. Είχε προγραμματιστεί ο πρόεδρος Obama να μιλήσει από το λόφο της Πνύκας, την θέση δηλαδή όπου συνεκαλείτο η Εκκλησία του Δήμου και στην οποία αντηχούσε η πρόσκληση:
«Τις ἀγορεύειν βούλεται;»

Ο Περικλής μπορεί, ακόμη, να κοιμάται ήσυχος.

Η Εκκλησία του Δήμου, στην αρχαία Αθήνα, που συνεκαλείτο  στο λόφο της Πνύκας, εξασφάλιζε το δικαίωμα σε κάθε ακροατή να συμφωνήσει ή διαφωνήσει με τον αγορητή. Οι αστυνομικοί μάλιστα της εποχής έσπρωχναν τους πολίτες (χρησιμοποιώντας σχοινί με κόκκινη μπογιά)  να μαζευτούν στο χώρο της Πνύκας.

Στην περίπτωση του προέδρου Obama οι αστυνομικοί, αντιθέτως,  θα περιφρουρούσαν  με όλα τα σύγχρονα μέσα το χώρο, επιτρέποντας την παρουσία επιλεγμένου μόνον ακροατηρίου, το οποίο θα είχε το δικαίωμα μόνον να ακούσει και όχι να ρωτήσει ή να αγορεύσει. Ποιος λοιπόν θα κέρδιζε  από μια τέτοια εκδήλωση; Όχι βέβαια η Δημοκρατία την οποία με τόση υπερηφάνεια διαλαλούμε ότι διαφυλάσσουμε.

Την παραπάνω εκτίμησή μου είχα κοινοποιήσει στο  facebook μου κατά την επίσκεψη του προέδρου Obama.    

Προς τους πνευματικούς ταγούς του τόπου: Όταν σας καλούν να συνυπογράψετε κομματικά κείμενα, το κάνετε με μεγάλη προθυμία, προκειμένου το όνομά σας να μη λείψει από το «εθνοσωτήριο» κάλεσμα του τάδε ή του δείνα κομματικού σχηματισμού. Στο θέμα όμως των προσφύγων, με μιντιακό αποκορύφωμα το άψυχο κορμάκι του τρίχρονου Αϊλάν, δεν είδαμε την «οργή» σας να εκφράζεται με ένα κοινό κείμενο προκειμένου να αντιληφθούν και οι πλέον ξενοφοβικοί συμπολίτες μας ότι, οι πρόσφυγες δεν κάνουν απόβαση να καταλάβουν τη χώρα μας, αλλά πιάνονται από τα μαλλιά τους μήπως και γλυτώσουν από το θάνατο που τους απειλεί στην ίδια τους τη χώρα. Ποτέ δεν είναι αργά:

Τολμήστε, έστω και φραστικά, την προσωπική σας επανάσταση. Κάντε το έστω και υστερόβουλα προκειμένου να αφαιρέσετε χρόνια από τη νερόβραστη ακαδημαϊκή σας γήρανση.